Kochani,
Mam dla Was mini test, który stworzyłam na potrzeby tego artykułu.
Jeśli chcecie sprawdzić, czy perfekcjonizm może, dotyczyć Was odpowiedzcie na poniższe pytania.
-
Poświęcam zbyt dużo czasu na porządki. TAK/ NIE
-
Zbytnio skupiam się na tworzeniu harmonogramów /list/ planów, a nie na samej czynności, którą wykonuje. TAK/ NIE
-
Muszę zrobić to, co sobie zaplanuje, w związku z tym poświęcam zbyt dużo czasu na wykonanie zaplanowanego /założonego zadania. TAK/NIE
-
Jestem zbyt bardzo oddana/y temu, co robię (w pracy, w domu) -np. pracuje po godzinach, lub nie mogę sobie odpuścić posprzątania domu/wyprasowania rzeczy, pomimo że się źle czuje /trzeba iść już spać, bo jest późno. TAK/NIE
-
Trudno jest mi prosić innych o pomoc w zrobieniu czegoś, bo mam przekonanie, że nie zrobią oni tego tak dobrze jak ja (np. mąż nie umyje podłogi tak dokładnie jak ja). TAK/ NIE
-
Jestem bardzo uparta/y. TAK/NIE
-
Moje ciało wygląda źle /jestem gruba/y-uważam tak, pomimo, że inni mówią mi, że jestem szczupła/y , wyglądam dobrze/ lekarz mówi, mi że moja waga jest w normie. TAK/NIE
-
Jestem aż nadto sumienna/y. TAK/NIE
-
Nie mam czasu dla siebie, bo jestem tak pochłonięta/y pracą/nauką/obowiązkami. TAK/NIE
-
Muszę mieć same 5ki i 6tki na studiach- po tym poznam, że osiągnę sukces w przyszłości / muszę mieć same pochwały od szefa- tylko wtedy jestem dobrym pracownikiem. TAK/NIE
-
Mogłabym/mógłbym wiele rzeczy robić lepiej. TAK/NIE
Jeśli twierdząco odpowiedziała/eś ,chociaż na 5 stwierdzeń (pięć odpowiedzi na tak) -oznacza to, że być może problem perfekcjonizmu/zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych dotyka Ciebie. UWAGA! Test nie stanowi o diagnozie. Jest jedynie pewnego rodzaju “podpowiedzią”, “wskazówką”. Wizyta u psychologa pozwoli rozwiać wątpliwości.
Czym jest perfekcjonizm?
Perfekcjonizm to wygórowane standardy funkcjonowania, które stawiamy sobie lub innym. Musimy robić wszystko na 100 %, nie dajemy sobie możliwości na błędy. Wymagamy bardzo dużo od siebie, poprzeczkę stawiamy bardzo wysoko. Poświęcamy mnóstwo czasu na wykonanie danej czynności idealnie. Sposób naszego myślenia jest biało-czarny. Sądzimy, że jest tylko jedno właściwe rozwiązanie. Wykonywanie różnych prac staje się dla nas męczące i obciążające. Pojawia się lęk i poczucie, że musimy sprostać swoim wyzwaniom. Nie akceptujemy siebie. Uważamy, że stać nas na więcej.
Perfekcjonizm może przyczynić się do rozwoju depresji/ osobowości obsesyjno -kompulsyjnej (anankastycznej)/ anoreksji/ bulimii (gdy przejawia się nieracjonalnymi oczekiwaniami względem własnego wyglądu).
Skąd się bierze perfekcjonizm?
Przyczyn należy szukać najczęściej w rodzinie, czy środowisku, w którym się wychowujemy, a także w pierwszym, znaczącym związku (pierwsza miłość ma na nas duży wpływ). Perfekcjonizm pojawia się także, jeśli byliśmy nadmiernie krytykowani przez rodziców w okresie dzieciństwa i dorastania: gdy przynosiliśmy czwórki w podstawówce, a widzieliśmy niezadowolenie w oczach rodziców- już wtedy „uczyliśmy się”, że trzeba wszystko robić na 100 procent, że ten sposób postępowania sprawia, że jesteśmy akceptowani i kochani przez bliskich. Zaczynamy oczekiwać od siebie tego, żebyśmy byli idealni. Idealni w pracy, idealni w domu. Nasz dom musi błyszczeć, my musimy być uśmiechnięci, zadowoleni, spełnieni, być idealnymi pracownikami, matkami, ojcami, zawsze mieć ochotę na zbliżenia i wiecznie być na diecie.
Niestety działa to tak, że nawet jeśli robimy coś idealnie, to wiecznie nam mało, chcemy ciągle jeszcze więcej. I nigdy nie będziemy zadowoleni z siebie.
Odpowiedzcie sobie na pytanie: Co to znaczy być dobrą mamą, co to znaczy być dobrym ojcem? Dobrym pracownikiem? Czy znacie osobę, która nie popełnia błędów?
Skomentuj kontem Facebook
